“Voor elke moslimse antisemiet staat vast dat “de Joden” allemaal daders zijn en “de moslims” slachtoffers”

“Evenals Hamas beschouwen ook de demonstranten op de straten van Arabisch-islamitische of westerse landen niet alleen Israël als dader, maar de Joden collectief, waar zij ook leven. De Palestijnen daarentegen zijn altijd het slachtoffer en moeten het blijven.”

Een citaat uit de tekst van islamwetenschapper dr. Abdel-Hakim Ourghi (1968, Oran, Algerije) die eind deze week in de Duitse pers zal verschijnen. De auteur gaf die alvast vrij aan de redactie van deze websitie, waarvoor wij hem zeer erkentelijk zijn. De titel van de originele bijdrage luidt: “Diskriminierte Täter – Muslimischer Antisemitismus – ein Jahr nach dem 7. Oktober” (Gediscrimineerde daders – moslims antisemitisme – een jaar na de 7^e oktober).

Ourghi, werkzaam in de Duitse stad Freiburg, spreekt van een nieuwe vorm van Jodenhaat sinds 7 oktober 2023 (pogrom Hamas). Hij noemt die “aangepast secundair antisemitisme” (vertaling). Met “secundair antisemitisme” wordt in het wetenschappelijk onderzoek verwezen naar de naoorlogse Duitse reflex een “definitieve streep” (Schlussstrich) te willen zetten onder de geschiedenis van de Jodenvervolging en Jodenvernietiging in en door nazi-Duitsland.

Ourghi haalt daarbij de “sarcastische, kernachtige typering” van de Israëlische psychoanalyticus Zvi Rex aan: “De Duitsers zullen de Joden Auschwitz nooit vergeven.” In vele islamitische kringen is dit “secundaire antisemitisme” in aangepaste vorm breed verspreid, stelt de islamwetenschapper.

De klassieke, op de koran gefundeerde islamitische Jodenhaat is zonder de constellatie van de tegenstelling daders-slachtoffers niet denkbaar. “Voor elke moslimse antisemiet staat het vast dat “de Joden” allemaal daders zijn en “de moslims” slachtoffers. De moslims zijn in dit narratief de onschuldig door de Joden vervolgden en verdedigen zich slechts tegen hen”, zet Ourghi uiteen.

Het Midden-Oostenconflict leent zich bij uitstek voor deze historische en politieke instrumentalisering van dit dader-slachtoffer-verhaal. Moslims in het Westen voelen zich vanuit religieuze overtuiging met de Palestijnen verbonden en identificeren zich met hen. De theorie van het postkolonialisme -Israël=koloniaal project- biedt moslims een intellectueel anker voor gekoesterde Jodenhaat. De onderzoeker beklemtoont dat antisemitisme zich geenszins beperkt tot de aanhangers van radicaal-islamitische ideologieën, “maar -helaas- onder moslims algemeen wijdverbreid” is.

Hoofdkenmerk van het “aangepaste secundaire antisemitisme” onder moslims is kritiek op en veroordeling van Israëls regering, haar beleid, ja, dat treft in feite alle Israëli’s. Steeds heten de Palestijnen de slachtoffers van de Israëlische politiek, niet alleen in Gaza en de gebieden van de Palestijnse autonomie (westelijke Jordaanoever), maar evengoed de in het Westen wonende Palestijnen…

Ook hier in het Westen zijn de Palestijnse klaagzangen over publieke uitsluiting, wantrouwen, gebrek aan empathie en solidariteit en “pure haat” niet van de lucht. Ourghi illustreert dat met treffende concrete bewijzen uit de Duitse media, exact de schuldigen in deze Palestijnse optiek! Hoe tegenstrijdig wil men het hebben.

Bij de legitimering van en mobilisering voor het Palestijnse vraagstuk past een historische versie van het Midden-Oostenconflict, die geen recht doet aan de feiten, laat staan aan een deugdelijke interpretatie, constateert de onderzoeker. Hij noteert daarbij: “Sinds 7 oktober 2023 is een onheilige alliantie met westerse milieus ontstaan, die ver over het linkse kamp uit tot in het links-liberale maatschappelijke midden reikt. Deze alliantie trekt in perspectief niet alleen het bestaan van Israël in twijfel. Zij bedreigt alle Joden.” Duidelijke taal!

“Wezenlijk kenmerk van wat ik aanduid als “aangepast secundair antisemitisme” van moslims, is echter niet in de laatste plaats dat zijn vertegenwoordigers zich uitdrukkelijk als niet-antisemieten beschouwen”, vervolgt Ourghi. “Graag benadrukken zij voor de vrede en de tweestatenoplossing te zijn. Het gaat hen slechts om kritiek op de Israëlische politiek. De realiteit ziet er volledig anders uit. De explosie van vijandigheden jegens en aanvallen op Joden na 7 oktober in Duitsland en heel de wereld bewijst duidelijk dat de aanhangers van deze houding niet alleen tegenstanders van Israël zijn, maar van de Joden überhaupt. De laatsten worden in het geheel verantwoordelijk gesteld voor het land Israël. Tussen Joden, die in het Westen leven, en Israëli’s wordt geen of slechts ogenschijnlijk onderscheid gemaakt. In deze optiek zijn alle Joden als daders in waarheid allemaal gelijk.”

In glasheldere woorden beschrijft dr. Ourghi de omkering van daders-slachtoffers in de duiding, of liever gezegd verzwijging, van de massamoord die de Palestijnse terreurorganisatie Hamas op 7 oktober 2023 beging: De gruwelijke afslachting van Joden door de Hamas-terroristen wordt niet slechts ‘vergeten’, maar bewust verdrongen en voor onbetekenend verklaard. In het kader van een ‘contextualisering’ van 7 oktober verdedigden de Hamas-moordenaars zich tegen Israël. Niet alleen de aanhangers van het aangepaste antisemitisme, maar ook de demonstranten op de straten van de Arabisch-islamitische wereld of de metropolen van het Westen veroordelen Israël en diens politieke beleid. Dat Hamas voor het collectieve bloedbad op onschuldige Israëli’s verantwoordelijk is, alsook voor de systematische verkrachtingen van vrouwen en de ontvoeringen van burgers, blijft ongenoemd.

Inderdaad, de omkering van daders en slachtoffers vormt een integraal bestanddeel van het islamitisch antisemitisme, concludeert de Duits-Algerijnse islamexpert. Dat bepaalt tegelijkertijd evenzeer de discussies onder de moslims in het Westen. “Om de Palestijnen als slachtoffers en de Israëli’s als daders te presenteren, moet naar de achtergrond geschoven worden wie op 7 oktober de wapenstilstand verbrak en Israël aanviel. Dat Israël zich tegen islamistische terreur en islamitisch antisemitisme verdedigt, raakt diens aanhangers niet alleen niet – het moet verdrongen worden.”

Die verdringing leidt tot een vlucht naar voren bij de representanten van het “aangepaste secundaire antisemitisme”: de Joodse staat figureert, tegen de werkelijkheid in, als “apartheidsstaat”, “koloniale constructie”, waaronder de Palestijnen sinds 1948 zouden lijden. Qua verwerpelijkheid is de beschuldiging van Israëlisch nazi-gedrag jegens het Palestijnse volk nauwelijks nog te overtreffen. Kort gezegd: de Israëli’s zouden de “nazi’s van onze tijd” zijn.

Bij het “aangepaste secundaire antisemitisme” duikt ook vaak de samenzweringsgedachte op, licht Abdel-Hakim Ourghi toe. Denk aan clichés als “Joodse macht”, “Joodse lobby”, die de media in het Westen controleert en dirigeert.

Voor islamspecialist Ourghi is het evident: “De bagatelliserende omkering van de Jodenmoordenaars van de 7^e oktober 2023 (toch door “de Joden” vervolgd) naar vrijheidsstrijders levert het argument, waarmee het islamitisch antisemitisme gelegitimeerd en gereproduceerd wordt.” Een hysterisch-pathologische zienswijze, oordeelt hij. Ook het “aangepaste secundaire antisemitisme is derhalve achter de façade niets anders als antisemitisme”. Met de werkelijkheid heeft dit nog nooit wat van doen gehad, “wat het ook niet zou willen”.

Het constante Palestijnse slachtofferverhaal dient een politieke discussie te normaliseren, die de Israëli’s (eigenlijk: de Joden) als de agressors markeert, Israël discrediteert en zijn existentie delegitimeert, voorziet en waarschuwt dr. Ourghi. Rijst direct de vraag: in hoeverre is deze ‘normalisering’ al gemeengoed, ook in de Nederlandse samenleving? Maar vooral: verheffen wij onze stem tegen Jodenhaat?!

Naschrift: voorjaar 2025 verschijnt een nieuw boek van dr. Abdel-Hakim Ourghi bij Claudius Verlag onder de titel “Die Liebe zum Hass. Israel, 7. Oktober 2023”. Eerder verscheen van zijn hand de al meermaals herdrukte publicatie “Die Juden im Koran