“Het ging tegen mij als persoon.” Een citaat van de studente Sharon Spievak. Onder die titel vertelt ze aan het Duitse weekblad Die Zeit (editie 19 september 2024) haar bittere ervaringen als Joodse (!) voorzitter van de studentenvereniging Asta op de Hogeschool Rhein-Waal in Kleve. In de vroege zomer trad ze terug. De aanhoudende hetze en Gaza-obsessie van de Student Progressive Movement (vergelijkbaar met Students for Palestine) werd haar te veel.
Sharon Spievak (31, geboren in Düsseldorf) kan met recht een studente internationale betrekkingen worden genoemd. Na studies rechten in eigen land (Freiburg en Münster), verbleef ze ook in de VS en Korea. Ze geniet van academische uitwisseling. De Hogeschool Rhein-Waal trok haar extra aan door de internationale studentensamenstelling. Veel Aziaten, maar ook Afrikanen, Arabieren. En hoofzakelijk mannelijke studenten, waarvan meer dan de helft moslim, velen uit Pakistan. In Kleve ligt het academische zwaartepunt bij technische vakken, ter verklaring voor deze samenstelling van de studentenpopulatie.
Haar Joodse identiteit vormde augustus 2023 in elk geval geen belemmering voor Spievaks verkiezing tot Asta-voorzitter. Zij had die trouwens ook niet verzwegen. Bijvoorbeeld dat ze meedraaide in het programma “Meet a Jew” van de Centrale Raad van Joden in Duitsland. Sharon genoot gewoon vertrouwen en waardering. “Hoewel je een vrouw bent en hoewel je Jodin bent, heb ik op je gestemd”, hoorde ze van een student. Dat gaf haar toen nog een glimpje hoop.
Na aanvaarding van het voorzitterschap stimuleerde Spievak haar medestudenten actief te zijn in het verenigingsleven. Intussen kreeg ze het zwaar te verduren, vijandigheden vanuit de Asta-gelederen zelf nog wel. Nee, niet van haar kiezers in het studentenparlement..
Nog voor 7 oktober (de zwarte datum van de Hamas-pogrom) zei een Libanese student tegen Sharon: “Israël is geen staat, Israël is bezetting.” Voor hem zijn de Israëli’s persoonlijke vijanden. Na 7 oktober verslechterde de situatie voor de Asta-voorzitter. De “Student Progressive Movement” werd opgericht. Spievak: “Die voerden een hetze tegen mij. Nog voor het grondoffensief in Gaza verspreidden ze in de groepschat leugens. Ze verweten me machtsmisbruik en beweerden dat ik een klassieke zionist ben.” De persoonlijke aanvallen namen bizarre trekken aan. In een chat heette het: “Ze schiet mij met haar ogen dood.”
Chats van een studenten-Whatsapp-groep grossierden dermate in pure Jodenhaat dat dit de lokale pers haalde: “Antisemitisme-probleem op de Hogeschool” kopte de Neue Ruhr Zeitung. In het Engels werden in de groep de verkrachtingen van Hamas botweg ontkend en voor het afslachten van Israëlische baby’s bestonden “geen bewijzen”, nee de terroristen en fascisten zouden de Israëli’s zijn.
Nog voor het begin van het Israëlisch grondoffensief in Gaza, zo herinnert Spievak zich, klonk de eerste anti-Israëlische protestoproep: “Against the Terror and Genocide committed by Israel against Palestinians”. Daar hoorde ook de gelijkstelling van Israël met nazi-Duitsland bij.
In december 2023 vond de Asta-voorzitter uit dat leden van de Student Progressive Movement stemmen voor een nieuwe studentenparlement wierven onder het motto: “Als jullie ons kiezen, smijten wij de Joden uit de Asta”. Let wel, de Asta telde toen slechts één lid. “Dat was ik”, aldus Sharon Spievak. “Driekwart van de Asta-posten waren door moslims bezet.” Pakistaanse vrienden verdedigden hun voorzitter dapper tegen alle laster. “Ze waren over mijn werk tevreden en wilden dat ik bleef.” Reactie van de ‘progressieve studenten’: “Dan smijten we toch ook alle Pakistani’s uit de Asta.”
Alle tegenstand ten spijt werd Spievak januari 2024 tot Asta-voorzitter herkozen. “Daarna was het een strijd”, blikt ze terug. Hoewel Sharon zich puur wilde toeleggen op de behartiging van de studentenbelangen en zich beslist verre hield van de wereldpolitiek. “Ik heb nooit mijn mening geuit over Israël en Gaza.”
Zeker, het presidium van de Hogeschool Rhein-Waal gaf twee statements over antisemitisme af. De tweede, in mei 2024, geschiedde dat samen met Sharon Spievak als Asta-voorzitter. In die verklaring staat dat elke vorm van geweld of geweldverheerlijking wordt afgewezen, alsook elke vorm van antisemitisme “op onze hogeschool”. Van dulden kan evenzeer geen sprake zijn. Tegen antisemitische uitingen zal hard worden opgetreden. “Ieder lid van onze hogeschool dient er zich van bewust te zijn dat dit niet alleen antisemitische uitlatingen, leuzen of posters omvat, maar ook anoniem aangebrachte plakkaten, stickers en graffiti.”
Dat was natuurlijk tegen het zere been van de anti-Israël activisten. Ze verdedigden zich met het argument dat ze alleen iets hadden tegen zionisten. Spievak repliceerde: waarom nemen jullie dan voortdurend het woord “yehud” in de mond? Het Arabische “yehud” staat immers voor “Jood”.
In de vroeger zomer voelde studente Sharon zich niet langer veilig op de Hogeschool Rhein-Waal. Rode driehoekjes van Hamas doken op de campus op. Studenten ontkenden gladweg de weerzinwekkende terreurdaden van Hamas op 7 oktober. Ze besloot haar voorzitterschap van Asta neer te leggen. De druppel die de emmer van kommer en wel voor haar deed overlopen, was een zitting van het studentenparlement. Spievak had die vergadering zoals gewoon goed voorbereid. Maar de agenda werd simpelweg naar een volgende zitting verschoven en alleen het nieuwe punt “Palestina” vulde de agenda van dat moment. “Het ging de hele tijd over Gaza, en de Holocaust, waarover je gewoon niet dient te discussiëren, werd er ter vergelijking bijgehaald.”
Sharon Spievak begreep het signaal dat die zitting van het studentenparlement afgaf: “Ze wilden mij niet meer. Het ging tegen mij als persoon. Voor de eerste keer dacht ik, dat het beter zou ziin, wanneer ik stop.” Daarmee wilde ze ook de eer aan zichzelf houden. Want oproepen tot haar aftreden klonken al eerder. “Dat ik me niet meer veilig voelde op mijn eigen campus, was absurd.”
Momenteel staat Sharon Spievak nog altjd ingeschreven op de Hogeschool Rhein-Waal. Ze gelooft nog altijd dat studenten uit de hele wereld van elkaar kunnen leren. Intussen is haar opvolger als Asta-voorzitter een lid van de Student Progressive Movement. Spievak wijst en passant op de ironie van de nieuwe situatie: de lieden die over haar de leugen verspreiden dat zij aspirant-leden van Asta bevroeg op hun houding jegens Israël en Palestina dat juist nu zelf doen. Erger vindt ze overigens dat goede vrienden haar denken te troosten met de woorden: de genocide, die Israël in de Gazastrook begaat, is onvergeeflijk – maar zij, Sharon, is daaraan niet schuldig.
Reactie plaatsen
Reacties