De islamitische Jodenhaat dient ook als ontwijkingsmanoeuvre, schrijft islamwetenschapper Abdel-Hakim Ourghi in zijn nieuwe boek “Die Liebe zum Hass” (De liefde tot de haat). Het helpt om de oorzaken en structuren van een crisis van eigen makelij te verdringen, zich te arrangeren met miserabele economische verhoudingen en het onvrije leven onder militaire dictaturen. Tijdloze haat krijgt de voorkeur boven bezinning op individueel en collectief falen.
Voegt daar de slachtofferrol aan toe, vult Ourghi (moslim en Algerijn van origine) als ervaringsdeskundige aan. In de haat tegen Joden vervagen de tegenstellingen tussen soennieten en sji’ieten. De innerlijke vrede en eenheid van de moslimgemeente worden zo bewaard. Die slachtofferrol maakt het “de moslimse antisemiet” mogelijk in een fantasievolle parallelwereld te leven, die weinig met de feiten en de realiteit van doen heeft.
Een atmosfeer van haat behoeft voor haar instandhouding goede zorg, geeft de wetenschapper aan. “De moslims dienen naar buiten een besliste indruk uit te dragen, zich resoluut tegen de vijand te keren en vooral verenigd te zijn. De haat levert daarvoor een ‘positieve’ functie: de eigen wereld laat zich als heilig en goed betrachten. Het onheil en het kwaad worden in de wereld uitbesteed aan de gehaten. Dat stabiliseert de eigen identiteit en smeedt de eigen gemeenschap samen.”
De hatenden zijn overtuigd dat alleen zij en de eigen achterban gelijk hebben, gaat Ourghi verder. Het spreekt vanzelf dat de gehaten (de Joden voorop) dwalen. De Koran en de moslimtraditie voeden dit denkbeeld volop. Per slot van rekening heten de moslims in de Koran de beste gemeente, die Allah ooit gesticht heeft. Uitdrukkelijk zegt de Koran ook degenen, die de weg van Allah niet gaan, diens toorn aan.
Ourghi tekent hierbij aan: “Het is consensus in de moslimse Koranexegese dat degenen, die onder de toorn van Allah vallen, de Joden zijn, en de dwalenden de christenen. Wanneer de Joden en christenen ook aan de islam zouden geloven, zou dat beter voor hen zijn, en wat het betekent om onder de toorn van Allah te vallen, kan men zich uitschilderen.”
Waar haat is, is geweld niet ver. “De liefde tot de haat is ook het verlangen de anderen te zien lijden”, merkt de onderzoeker op. “Haat doet mensen ten oorlog trekken en tegenstanders folteren. Haat laat mannen vrouwen verkrachten, gijzelaars nemen en moorden. (…) Hun gruweldaden leiden niet tot een slecht geweten. En ook de familieleden van de slachtoffers zullen lijden. Het leed mag geen eind hebben.”
Wie zal niet bij zulke weerzinwekkende scènes aan de massamoord, het bloedbad van Hamas op zaterdag 7 oktober 2023 denken? En dat is ook precies de intentie van Ourghi. Op het eerste gezicht slechts lijkt het onbegrijpelijk dat de naaste familieleden van de hatenden respectievelijk de moordenaars hun daden goedkeuren. Op het eerste gezicht ja, echter beiden zijn “door de haat op de objecten van de haat verbonden en verenigd”. Mensenrechten, respect voor de ander en de bescherming van derden spelen geen rol meer. “De logica van de haat heeft gezegevierd. En zij kent geen grenzen. Vanaf dit moment heerst de strategie van de jungle, de sterkere vernietigt de zwakkere.”
Vervolgens schetst Ourghi het verloop van een huiveringwekkende gebeurtenis op die “zwarte sabbat”, die “pogrom” van 7 oktober 2023 op Israëlisch grondgebied. Het is tegen elf uur ’s morgens. Een Hamas-terrorist met de naam Mahmoud belt vanuit de kibboets Mefalsim opgewonden zijn familie in Gaza op. Hij praalt ermee tien Joden te hebben afgeslacht. Als in een roes roept hij trots in de telefoon: “Ik heb ze met mijn eigen handen gedood!” Hij meldt ook dat hij zich in Mefalsim bevindt en met het mobieltje van een gedode Israël belt. Zijn vader, moeder en broer feliciteren hem, de een na de ander. Mahmoud spoort hen aan de foto’s goed te bekijken die hij via WhatsApp gestuurd heeft. Hij zegt: “Moeder, je zoon is een held!” Die antwoordt: “Ik zou graag bij je zijn.” De audio-opname van dit gesprek werd op 24 oktober 2023 door het Israëlische leger naar buiten gebracht.
Wat betekent het wanneer een moeder trots is op de bloedige misdaad van haar zoon, zo vraagt Ourghi zich af. Sterker nog, zelfs wenst daarbij te zijn. In een antwoord op die vraag, citeert hij de vroegere Israëlische minister-president Golda Meir (1898-1978). Zij sprak zich heel krachtig uit over exact die abjecte houding van de moeder van moordenaar Mahmoud uit Gaza. Woorden die ook na een halve eeuw nog niets van hun waarheid hebben ingeboet, stelt Ourghi. Wat zei Golda Meir? “De vrede zal komen wanneer Arabieren hun kinderen meer liefhebben dan ons te haten.”
Commentaar van Abdel-Hakim Ourghi: “Ouders die hun kinderen enerzijds opvoeden tot liefde en respect, geven hen anderzijds haatgevoelens mee en moedigen ze tot de wreedste misdaden aan. Dat laat het conflict als onoplosbaar schijnen.”
De haat lijkt niet alleen geleerd, maar zelfs “geërfd”. “Hij wordt een gewoonte, hij behoort tot de alledaagse cultuur, waaruit men zich niet kan losmaken. Hatende ouders geven hun haat door aan hun kinderen. Het is schokkend wanneer een hele familie eraan deelneemt om de misdadige daad van de zoon te steunen. Het effect van de haat en de toorn zet alle grenzen van de moraal buiten werking. De vernietiging van de gehate vindt zijn weg via de alledaagse taal naar de daad. De hele familie vindt daarin vreugde en bevrediging. Het is een uit haat geboren vreugde. Het is een gevoel dat zich nestelt wanneer men overwint, wanneer de tegenstander wordt vernietigd, wanneer zijn familieleden en zijn volk daardoor lijden.”
Daarbij hoort een boodschap, waarschuwt Ourghi: “Jullie anderen, jullie overlevenden, jullie zijn de volgenden, als wij de mogelijkheid daartoe hebben. Verlaat ons land, zolang jullie daartoe nog de mogelijkheid hebben.”
Tweede deel van een serie artikelen over het nieuwe boek van islamwetenschapper dr. Abdel-Hakim Ourghi, “Die Liebe zum Hass – Israel, 7. Oktober 2023”, dat medio mei bij de Duitse uitgever Claudius zal verschijnen.
Reactie plaatsen
Reacties