Feuilleton (2): Israël, een dagelijkse herinnering aan moslimfalen

“WhatsApp is Joods, Twitter is Joods, Facebook is Joods, Instagram is Joods en Snapshot is Joods. Alle sociale newerken zijn Joods. Al onze informatie is hun handen”, klaagde in 2015 de Saoedische moslimgeestelijke Abdullah Ba Neema.

De clericus wist het zeker: “De Joden zweren samen, terwijl wij slapen.” Hij schreef alle technologische innovaties toe aan de Joden. Die vormden een sluw, attractief wapen om zo de moslims te kunnen overheersen. De Joden zouden in deze optiek alle technologische snufjes inzetten om de harten en zinnen van moslims te vergiftigen en zo de goede zeden te ondermijnen.

Een kenmerk van het islamistisch antisemitisme is de perceptie van de Joden als actieve historische vijanden, aldus prof. Meir Litvak. Vanaf het ontstaan van de islam tot op heden zou haat jegens de islam hun drijfveer zijn. De Joden voeren derhalve op een breed front oorlog tegen de islam, variërend van brute moorden tot economische machinaties en culturele razzia’s.

Zij spelen ook een sleutelrol in de verspreiden van islamofobie (moslimhaat ofwel “Islam setizi”), overal ter wereld. Waar ook maar ongerechtigheid heerst of moslims worden onderdrukt, daar zijn Joden de oorzaak, beschuldigt een islamistische polemist.

Zowel wijlen ayatollah Khomeini als wijlen Osama bin Laden wezen Joden en christenen aan als gezamenlijke samenzweerders tegen het ultieme islamistische doel, de wereldwijde overheersing. De politieke islam, het islamisme verenigt in dit opzicht soennieten en sjiieten, ongeacht hun onderlinge bloedvergieten.

Onderzoeker Litvak onderstreept dat de islamistische respons op waargenomen externe gevaren veel sterker en giftiger is dan in andere religies. Als eerste oorzaak daarvan noemt hij de brede kloof die moslims ervaren bij de huidige positie van de islam in de wereld. Naar eigen, diepe overtuiging komt hun religie de eerste plaats toe. De suprematie van de superieure godsdienst lijkt een gegeven… Conform het populaire gezegde: “Islam moet bovenaan staan en niets zal daar boven zijn” (“al-Islam ya´lu wala yu´la alayhi”). Echter, deze vrome wens correspondeert allerminst met een mistroostige werkelijkheid van zwakte en achterblijven van de wereld van de islam op de meeste andere regio’s in de wereld.

Daarbij komt nog een andere kloof in de islamistische perceptie. Vergelijk eens de vroegere moslimglorie met de huidige zwakte van de oemma (de wereldwijde moslimgemeenschap)! Wereldse macht, pracht en praal vormden toch eens hét bewijs van de rechtmatige zaak van de islam, van diens superioriteit over andere religies.

Deze twee pijnlijke kloven in het religieuze bewustzijn van islamisten schreeuwden om verklaringen en vooral om strijd. En dan hebben we de pijnlijkste manifestaties van deze kloven nog niet eens exact benoemd: de opkomst van het zionisme, de stichting van de staat Israël in 1948 en vooral het Arabische falen om sindsdien de Joodse staat te verslaan.

Wat dat precies betekent voor het islamistisch zelfbeeld geeft prof. Litvak haarscherp aan: “Deze schrijnende situatie wordt verergerd door het geloof dat Joden de toorn van Allah moeten dragen omdat zij zich tegen de profeet Mohammed hebben gekeerd en daarvoor moeten boeten met goddelijke vernedering en verspreiding onder de volken. Eeuwenlang waren Joden ondergeschikt aan moslims en daarom is de moderne realiteit van een Joodse overhand op moslims bijzonder pijnlijk. Of om het anders te formuleren, Israël is een dagelijkse herinnering van Arabisch/moslimfalen in de moderne tijd.”

Om deze vernederende misère het hoofd te kunnen bieden, preken islamisten een terugkeer naar de geest en puurheid van de vroege dagen van de islam. Zeker, zo erkent researcher Litvak, alle godsdiensten hechten een groot belang aan de geschiedenis, maar bij het islamisme is dit fenomeen sterker. Want voor zowel soennieten als sjiieten is de eerste historische periode van de islam het exclusieve referentiepunt voor een juist verstaan van elk geschiedkundig verschijnsel.

Passen we dat meteen concreet toe, dan richten islamisten zich op het conflict dat Mohammad had met de Joden.  Het optreden van Mohammed krijgt voor hen de functie van een model.  Om als oemma weer op het rechte (historische) spoor te geraken, dient de moslimgemeenschap de profeet letterlijk na te volgen.  Inclusief massamoord op Joden…

Deze rechtstreekse herhaling van de daden van Mohammed verschaft islamisten inspiratie en aanmoediging. Begon Mohammed zijn missie ook niet als vervolgde profeet om uiteindelijk al zijn vijanden te verslaan en te eindigen als heerser over Arabië?! Kortom, vandaag mogen de moslims zwakker ogen dan hun vijanden, maar uiteindelijk zullen ook zij triomferen.

Arabist Martin Janssen (2024 †) commentarieert: “Binnen dit zelfbeeld past de overwinning van de Taliban die eerst het goddeloze communisme overwonnen en nu het goddeloze Westen.”

Intussen beschouwen islamisten de westerse beschaving als het vleesgeworden kwaad. Haar universalisme concurreert immers rechtstreeks met de universalistische claim van de islam. Deze botsing is een beraamde samenzwering van de Joden en “kruisvaarders” (christenen) versus de islam, heet het in islamistische kringen.

Saillant commentaar van dr. Meir Litvak op deze islamistische zienswijze van de “botsing der beschavingen”: “Ironisch genoeg hebben de islamisten, die elk aspect van de westerse cultuur verwerpen, geen enkel probleem met het overnemen van anti-Joodse mythen en ideeën van datzelfde Westen.”

Tweede deel van serie over islamisme en antisemitisme.