Voor zowel leraren als scholieren vormt haat tegen de Joodse staat een onoplosbaar conflict. Tot die bevinding komt een empirisch onderzoek van de Duitse onderwijsdeskundige Diana Schieck over religieconflicten op Duitse scholen.
Schieck sprak met 36 leerkrachten, schoolleiders, maatschappelijke werkers en opleiders in politieke vorming. Ook interviewde ze 24 scholieren.
Met name over de open gesprekken met leerlingen is de wetenschapster bijzonder te spreken. Tegen haar verwachting in stonden leerlingen letterlijk in de rij “om zeer intieme gedachten, onzekerheden, meningen en conflicten” te delen. “Dat vond ik heel indrukwekkend”, deze blijken van groot vertrouwen.
In het Duitse magazine Jungle World geeft Schieck met veel details tekst en uitleg over haar belangrijke studie. Voor dit artikeltje ligt de nadruk op het als onoplosbaar geduide thema “israelbezogener Antisemitismus” (haat tegen de Joodse staat).
Beide partijen -leraren en scholieren- ervaren de antisemitische aversie tegen Israël als een onderwerp met een “ongelooflijk potentieel aan geweld”. Leerkrachten vertelden Schieck dat zij, zodra ze ook maar het “israelbezogener Antisemitismus” aanroerden, met de vernietiging van schoolmateriaal moesten rekenen! Ook vertrouwden scholieren haar toe dat zij, als ze Joden waren, dat geheim zouden houden.
Over de houding van leerkrachten tegenover haatuitingen jegens Israël merkt Schieck op: “Het antisemitisme wordt juist ook door het onderwijzend personeel gebagatelliseerd. Of het wordt zelfs niet als antisemitisme onderkend, of het wordt als pubergedrag afgedaan. Dat is bij een gelijktijdige stijging van antisemitisch geweld in de bevolking uiterst gevaarlijk.”
Logisch dat Jungle World vervolgens onderwijsexpert Schieck de vraag voorlegde welk advies zij scholen aan de hand doet contra Jodenhaat. De onderwijskundige repliceert dat er begrip ofwel kennis dient te komen van de verschillende vormen van antisemitisme. En deze kennis moet gekoppeld worden aan heel duidelijke regels, die voor allen gelden, onafhankelijk van etnische afkomst of religieuze achtergrond.
Er moet ook geleerd worden tegen antisemitisme klip en klaar stelling te nemen, gaat Schieck verder. Kortom, een ferme corrigerende houding. “Voor alles moet men antisemitische uitingen niet zonder enig weerwoord laten passeren. Daarnaast zijn er mensen nodig uit het politieke onderwijsveld, die gericht naar scholen gaat en erover spreken.”
Leerkrachten kunnen eigenlijk niet goed uit de voeten met Jodenhaat in de klas, zo vat Schieck de resultaten van haar studie samen. Ze worden “bij dit thema” overbelast. Het gevolg is dat zij antisemitisme niet onderkennen of bagatelliseren.
Dat laatste gaat dat zo: “Antisemitisme kan geen probleem zijn, per slot van rekening heb ik geen Joodse scholieren in de klas…”
Of ze menen dat ze tegen hun persoonlijke grenzen aanlopen vanwege gebrek aan kennis, vult Schieck aan. Met een passieve opstelling tegenover leerlingen die Jodenhaat ventileren als gevaarlijk gevolg.
Over het desastreuze maatschappelijke effect van onweersproken Jodenhaat uit de mond van jongeren laat de Duitse onderwijsdeskundige geen enkele twijfel bestaan. Met recht!
Bron: interview Duitse onderwijsdeskundige Diana Schieck in Jungle World (# 2024/51) onder titel “Als unlösbar wahrgenommene Konflikte werden verdrängt”.
Diana Schieck is medeoprichtster van het netwerk “Psychotheraspeut:innen gegen Antisemitismus”. Bestaat zo’n nuttig netwerk soms ook in Nederland?
Reactie plaatsen
Reacties