“De omvang van de boycot is enorm. Existenties worden beschadigd en deels vernietigd”, zegt de Duitse journalist en boekenschrijver Jens Balzer. Na de pogrom van Hamas (7 oktober 2023) is volgens hem “een antizionistische en deels antisemitische attitude in de Duitse culturele sector normaal geworden”.
De Neue Zürcher Zeitung (NZZ) sprak de poptheoreticus (2 november 2024) naar aanleiding van zijn nieuwe boek “After Woke”. De overval van de Palestijnse terreurorganisatie bewoog Balzer tot zijn huidige kritiek op de linkse ideologie, die diversiteit propageert, maar andersdenkenden buitensluit.
In het gesprek met NZZ wijst Balzer erop dat zich onder de vrouwen van Gaza evengoed daders bevonden. “Zij hebben gejubeld toen de terroristen de Israëlische gegijzelden naar Gaza brachten. Ze hebben die in ontvangst genomen. De gegijzelden waren bij families ondergebracht, waar ze met Palestijnse vrouwen samenleefden. Ik wil de vrouwen, zusters en dochters van Hamas niet vrijpleiten. Ze zijn niet alleen slachtoffer, puur omdat zij in een patriarchale maatschappij leven.”
Over de uitsluiting van Joodse kunstenaars merkt de journalist/auteur op: “Ik sprak recent met een Israëlische kunstcritica die van Berlijn naar Palermo is getrokken. Ze houdt het antisemitisme hier niet meer uit. Ze vertelt dat het haar sinds de 7e oktober niet meer gelukt is in internationale kunsttijdschriften recensies van Israëlische kunstenaars gepubliceerd te krijgen.”
De oproep tot boycot van de gehele Israëlische cultuursector door meer dan duizend schrijvers en intellectuelen hekelt Jens Balzer als “een terugval in kinderlijk gedrag”.
Ernstiger nog acht hij dat in Berlijn de scène dermate geradicaliseerd is, dat mensen fysiek worden bedreigd, ook in hun privésfeer. Persoonsgegevens worden zelfs verzameld, inclusief woonadressen, informeert Balzer. Neem de besmeuring met rode verf van het huis van de Berlijnse senator voor cultuur Joe Chialo.
Een andere observatie van Balzer: wanneer de links-alternatieve technoclub “About Blank” in Berlijn na lange discussies zich achter het bestaansrecht van de Joodse staat schaart en de terreur van Hamas en Hezbollah veroordeelt, heet het meteen: ‘Jullie zijn fascistische zionisten’.
Hij is ronduit ontgoocheld over het “oorverdovend zwijgen” van de linkse clubscène over het seksuele geweld van Hamas. Eerst kwam de ijskoude gevoelloosheid tegenover de Joodse/Israëlische slachtoffers en daarna beschouwden postkoloniale linkse personen de slachtoffers “legitieme doelwitten” in de strijd tegen de zogenoemde dekolonialisering.
In elke club is er een zogenoemd “awareness-team” dat ervoor zorgt dat niemand zich onprettig hoeft te voelen. Des te ironischer sneert Balzer dat “nu plotseling haat de vrije loop wordt gelaten”. Hij wijt dat aan de invloed van de vele naar Berlijn getrokken Noord-Afrikaanse en Syrische vluchtelingen/musici.
Balzer analyseert deze cultuurscène: “Zij werden een belangrijke zuil in het nachtleven. Velen van deze mensen brachten de anti-Israëlische of antisemitische houding van hun thuislanden mee en troffen een jonge generatie van Duitsers, voor wie het binaire denken van diverse postkolonialisten (Joden zijn de ‘witte’ onderdrukkers van een inheems volk, de Palestijnen, red.) een nieuwe mogelijkheid bood zich van de geschiedenis van de Duitse schuld schoon te wassen. Velen zijn echter ook gewoon slechts opportunisten. Antisemitisme heeft immers nog nooit zonder meelopers gefunctioneerd.”
Toch blijft Jens Balzer hoopvol gestemd. Zeker, hij spreekt van een moreel bankroet van woke links, maar “de wens naar dialoog is groot, naar een vrij denken en een kritiek op de binaire tegenstellingen”. Dat tonen de reacties op zijn boek aan.
Reactie plaatsen
Reacties