“Het schandaal in de ogen van velen is dat Israël zich verdedigt, weert. Antisemieten willen Joden weerloos zien, in de positie van hen die men ongestraft mag overvallen.” Tot deze conclusie komt prof. dr. Karin Stögner (Universiteit Passau) in een uitgebreid interview met de Jüdische Allgemeine (editie 15 augustus 2024) onder de kop “Für Palästina gegen das eigene Unwohlsein”.
“De Joodse staat is een belediging, ook omdat hij zich tegen een Arabische overmacht steeds weer heeft doorgezet”, gaat Stögner verder. “Achter de Israëlische weerbaarheid staat de ervaring van Joden en Jodinnen dat de wereld tijdens de Holocaust heeft toegekeken en niets heeft gedaan. De absolute noodzaak van de staat Israël ligt voor de hand. Antisemieten moeten de Holocaust ontkennen om de legitimiteit van Israël te kunnen ondergraven.”
De Duitse hoogleraar doet al jaren onderzoek naar het verschijnsel feminisme. Hoe is het mogelijk dat westerse feministen uitgerekend in het kamp terechtkomen van het islamistische terreurregime van Hamas, dat uitgesproken vijandig staat tegenover vrouwenrechten, vraagt de Jüdische Allgemeine aan Stögner. Die rechten gelden in de ogen van deze activisten niet voor Palestijnen, luidt haar antwoord. Ze zijn immers westers. Andere culturen en religies vallen buiten de kritiek van deze feministen. Westerse zelfkritiek tot op westerse zelfhaat is in deze kringen het adagium.
Maar dan mag Israël evenmin worden gekritiseerd, werpt de Jüdische Allgemeine tegen. “Naar de mening van deze activisten zeker wel”, repliceert Stögner, “want Israël geldt voor hen als voorpost van het blanke westerse imperialisme in een autochthone Arabische wereld.”
Dat houdt dus in, aldus interviewer Sophie Albers Ben Chamo, dat Joden in deze wereldbeschouwing gewoon niet voorkomen… Stögner: “Joden en Jodinnen worden eenvoudigweg niet als een gediscrimineerde en vervolgde minderheid gezien. En dat heeft heel veel met antisemitisme te doen, met een “Wahrnehmungsabwehr-Antisemitismus”, een secundair antisemitisme. Wanneer je de slachtoffergroep wegdenkt, ontkent, dan bestaat er tegen haar ook geen antisemitisme en is dat er ook nooit geweest. Dat is de simpelste weg om met het onderzoek naar het verleden te stoppen.” Onder het motto: ‘Die zijn er niet, die waren er nooit, en nu moeten ze er ook niet zijn. En bovendien zijn die allen geprivilegieerd.”
Al bij de demonstraties tegen de coronamaatregelen vonden extreme kampen elkaar. Idem bij de pro-Palestijnse demonstraties. “De activisten zien zich als tegenstanders van het Westen, minder als een deel ervan. Het gaat niet om de rechten van de Palestijnen. Maar daarom, hoe men het Westen en diens concept afwijst”, verklaart professor Stögner. Voorop de Joden? “Zodra in samenlevingen Joden weer worden aangevallen, dan is het met ons aller vrijheid, ons aller veiligheid slecht gesteld.”
De Jüdische Allgemeine schrikt er in het gesprek met wetenschapster Stögner niet voor terug bijzonder gevoelige, lastig te beantwoorden vragen te stellen. Bijvoorbeeld: zal het seksuele geweld tegen Jodinnen toenemen, ook met het oog op Frankrijk? Voorzichtig genoeg wenst de Duitse onderzoeker daarop niet te willen anticiperen. Tegelijk tekent ze aan hoe bijzonder schokkend het is dat na het bloedbad van 7 oktober prominente feministen aan het seksuele geweld tegen Jodinnen voorbijgingen. “Ik kan dat niet anders verklaren dan dat je daders en slachtoffers omdraait. Het beeld van de zogenoemde Palestijnse vrijheidsstrijder moet immers gevrijwaard blijven van elke tegenspraak. Zo kan het dienen als identificatiepunt. Een held kan natuurlijk geen verkrachter zijn, dus wist men dat uit. Bovendien moest men, indien men het seksuele geweld tegen Jodinnen toegeeft en veroordeelt, gelijktijdig ook het antisemitische karakter van deze daad erkennen.”
Hoe lang kun je zo verblind blijven? Daagt soms binnenkort inzicht bij feministes? Prof. Stögner is daarover ronduit pessimistisch gestemd. Kijk maar naar de Duitse geschiedenis. Jodenhaat is daar van generatie op generatie in diverse variaties overgeleverd. Vandaag wordt alle koloniale schuld, onrecht, misdaden van voormalige West-Europese koloniale mogendheden op de staat Israël geprojecteerd. “Israël heet nu de dader. En door tegen Israël op te treden, kun je jezelf schoonwassen van historische schuld.” Stögner noemt dat een vorm van “Schuldabwehr-Antisemitismus”.
Hoe deze antisemitische waanzin toch het hoofd te bieden? Stögner wijst daarvoor in de politieke richting. Benoem eenvoudig de eigenlijke agressor in het Midden-Oosten! “Dat is de Islamitische Republiek Iran, die Israël continu met vernietiging bedreigt en die Hamas, Hezbollah en de Houthi’s ondersteunt. Het mollahregime is momenteel de ergste antisemitische speler ter wereld.”
Haar advies aan westerse universiteiten? “Helder vooral de eigen situatie in de samenleving op, die ontevreden maakt. Daarom berust het antisemitisme op westerse universiteiten vandaag vooral op projecties. Daar is ongeloofljk veel werk te doen.”
In de reeks “Cars Working Papers” van het Centrum voor Racisme- en Antisemitismestudies te Aken publiceerde antisemitisme-expert Karin Stögner twee bijdragen tot nu toe:
“Der neue Unwille zu trauern. Kritische Theorie und Antisemitismus nach dem 7. Oktober”
“Angela Davis und Queer BDS. Was hat Palästina mit Feminismus zu tun?”
Reactie plaatsen
Reacties