Het is 26 juli. Midden in de nacht, 2.22 uur. Aaron Singer (gefingeerde naam) krijgt een appje uit Zwitserland. Van Anna. Het gaat over zijn vakantiewoning in Zürich. Komende zondag hoopt hij -dubbelstaatsburger van Israël en Zwitserland- daar te arriveren. Verhuurster Anna heeft nog een vraag: “Wat gebeurt er in Gaza? Hoe kan uw regering duizenden onschuldige Palestijnen doden?” Het appje leidt tot een verbale escalatie. De NZZ doet ter plaatse verslag (17 augustus 2024).
Aaron Singer weet niet wat hem overkomt. Een dag eerder had hij via booking.com het appartement gereserveerd voor zijn familie. Een jaarlijkse gewoonte, vakantie in het land waar hij opgroeide. Zijn oude “Heimat”. Nooit enig probleem bij een boeking, noch over zijn Israëlische herkomst. “Ik was behoorlijk verontwaardigd”, tekent NZZ uit zijn mond op. “Bij zo iemand wil ik niet verblijven.” Wat Aaron dan nog niet weet: Anna is directrice van de aanbieder van de woning.
Aaron bezint zich op een gepaste reactie. Concreet wil hij twee dingen: zijn geld terug en dat Booking deze verhuurder opzegt. Maar het gaat hem ook om iets principieels: “Wij, Joden, moeten sterk zijn, anders zouden erge dingen als de Holocaust zich kunnen herhalen. Er zijn incidenten, waartegen je je weren moet. Zwijgen gaat niet meer.”
Via een Joodse organisatie komt Aaron in contact met een advocaat. De laatste stelt als strategie “provocatie” voor. Singer: “Hij bedoelde dat ik die persoon zo erg mogelijk moest irriteren.”
Zo geschiedde. Zeven uur later antwoordt Aaron Anna in het Duits: “Onschuldige Joodse burgers werden door Hamas-terroristen afgeslacht. Ik ben een Israëlische soldaat en dood tijdens de oorlog tientallen terroristen, die bloed aan de handen hebben. Ik ben nu in het noorden van Israël als soldaat, om ook tegen Hezbollah te vechten, die voortdurend noordelijke woonplaatsen bombardeert en daarbij onschuldige burgers verwondt en doodt.”
Pure bluf, schrijft de NZZ. Singer is 58 en al lang geen soldaat meer. Vroeger wel. Hij weet uit eigen smartelijke ervaring hoe het is om als Israëlische infanterist zonder luchtdekking tegen Palestijnse terroristen op de Westoever te moeten opereren. Eens verloor zijn eenheid daar 13 kameraden bij een hinderlaag. “De realiteit in de Palestijnse gebieden wordt tot op vandaag in veel westerse films en media verkeerd weergegeven.” Maar is de gekozen strategie tegen Anna wel juist? Aaron vindt van wel. Per slot van rekening is Anna begonnen. Bovendien is de enige overdrijving, dat hij nú soldaat zou zijn.
Hoe dit zij, de provocatie werkt meteen. Een volledige escalatie volgt in de uren daarop. De NZZ heeft die nauwkeurig gedocumenteerd. Al vijf minuten na Aarons eerste respons op Anna’s app, reageert de laatste op hatelijke toon: “Wat jullie in Gaza doen, is crimineel. Ik word er ziek van als ik eraan denk dat zulke lieden naar ons komen. Blijf waar u bent. De wereld zal haar stem tegen Israël verheffen.”
“Ik zou graag zien hoe uw land zou reageren wanneer terroristen zonder enige reden onschuldige mensen aanvallen en afslachten”, antwoordt Aaron. Hier gaat het om een oorlog van een democratische beschaving tegen het pure kwaad. Anna geeft niet op: “Uw volk heeft het land van het Palestijnse volk gestolen en nu doden jullie allen tot op de laatste. Uw volk is in de voetstappen van Hitler getreden.” Gelooft Singer nu werkelijk dat een moordenaar iets bij haar te zoeken heeft?
Dat wordt Aaron Singer toch echt te gortig. Hij verlangt van Anna een helder antwoord: “Respecteert u mij als trotse Joodse persoon of niet?” Het antwoord: “Wanneer u zich verontschuldigt voor wat er in Gaza gebeurt, dan zal ik u als mens beschouwen. Maar jullie hebben geen erbarmen met hen, jullie zijn erger dan dieren.”
Na vijf uur eindigt de heftige woordenstrijd met een annulering van de boeking. Onder Zwitserse vrienden van de Joodse staat heerst grote bezorgdheid over het voorval. Zo spreekt Walter Blum, voorzitter van de vereniging Zwitserland-Israël, van een nieuwe dimensie: “Een hotelbedrijf in Zürich dat zo met een gast omspringt, dat is verbijsterend. En het valt niet te tolereren.” Blum vindt dat het gemeentebestuur van Zürich alert op dit incident moet reageren en Jodenhaat “eindelijk ondubbelzinnig” dient aan te pakken. “Zürich is niet zo tolerant en open naar de wereld als vele politici voorgeven.”
De NZZ sprak niet alleen met Aaron, maar evengoed met Anna, de directrice van de firma die vakantieappartementen in Zürich verhuurt. Zij zegt dat ze zich door emoties heeft laten meeslepen en de escalatie kwam toch van twee kanten… Als Anna een Palestijn zou tegenkomen, hoorde hij van haar ook: Houd op met doden. En nee, met Jodenhaat heeft haar optreden totaal niets te maken, verzekert Anna, ze kent het woord “antisemitisme” niet eens. Ter nadere verklaring verwijst ze naar haar Vietnamese wortels. Daar heerste een eeuw oorlog. Vandaar haar opvatting: oorlog is nooit een oplossing.
Booking heeft inmiddels de firma van Anna als klant afgevoerd en zijzelf ontvangt momenteel akelige appjes van een Israëlisch nummer. De afzender is anoniem. Aaron heeft geen idee wie daar achter zit. Hij kreeg zijn geld terug, huurde een ander verblijf in Zürich en deed geen aangifte. Voor zijn werk doet hij de Zwitserse stad immers vaak aan. De stemming is bovendien te verhit om van de plotse polemiek een zaak te maken, oordeelt “Aaron Singer”. Het gebruik van deze verzonnen naam illustreert dat erupties van Jodenhaat zoals bij Anna bepaald géén verzinsel zijn.
Reactie plaatsen
Reacties