“De ondersteuning van Duitsland is voor Israël in deze moeilijke tijden van het grootste belang.” Die boodschap kregen woensdagavond 7 augustus de leden van het Duitse parlement (Bundestag) in hun mailbox. Afzender: de Israëlische ambassade in Berlijn.
De redactie van de Jüdische Allgemeine bezit de tekst van de mail. Uitgangspunt voor een scherpe opiniebijdrage van haar chef, Philipp Peyman Engel, over de veiligheid van de Joodse staat als staatsraison voor de Bondsrepubliek Duitsland onder de korte titel “Deutsche Debatten” (8 augustus 2024).
Dit officiële instaan voor de naakte existentie van de Joodse staat gaat terug op de historische rede van de toenmalige bondskanselier Angela Merkel voor de Knesset op 18 maart 2008. Daaraan herinnert de mail van de Israëlische ambassade nadrukkelijk: “Het is tijd het concept van Israëls veiligheid als deel van de Duitse staatsraison in daden om te zetten. Het is van beslissend belang dat Duitsland Israël van de noodzakelijke middelen voorziet voor diens zelfverdediging. Wij hebben uw duidelijke stem nodig voor de ondersteuning van Israël en voor het recht zichzelf te verdedigen.”
Commentaar van Philipp Peymann Engel op deze Israëlische oproep aan de Duitse volksvertegenwoordigers: “Helderder -en indringender- kan dit verzoek om hulp niet zijn.”
Tegelijkertijd plaatst de chefredacteur een groot vraagteken achter de immer officieel uitgesproken, ja herhaaldelijk betuigde belofte dat “Israëls veiligheid=Duits staatsraison”. “Wie dat serieus meent, moet nu noodzakelijkerwijs handelen - of eindelijk toegeven dat op dit centrale punt de Bondsrepubliek gewoon geen consequenties trekt uit de Duitse geschiedenis, alle beloftes en verzekeringen tot dusverre ten spijt. Het zou een catastrofale politieke en historische openbare bankroetverklaring zijn. Maar het zou in ieder geval eerlijk zijn.”
In zijn opiniebijdrage levert Engel de argumenten voor deze sceptische stellingname. Juist nu Israël sinds lange tijd acuut bedreigd wordt, lijkt/dreigt Duitsland het land in de steek te laten. Let wel Israël, “de Jood onder de staten”! In detail schildert de redacteur vervolgens de rechtstreekse militaire bedreigingen annex fronten van Israël (in het noorden Hezbollah; in het zuiden Hamas; in het oosten de Islamitische Republiek Iran en haar sjiitische milities in Irak en Syrië plus de Jemenitische bondgenoten, de Houthi’s). Toch alleszins een situatie voor de Bondsregering in Berlijn om het “Nooit weer!”, om “Israëls veiligheid als Duits staatsraison” metterdaad te tonen. Zeker, nu miljoenen Israëli’s vol angst reeds dagenlang de aangekondigde aanval van Iran afwachten.
Maar hoe luidt het antwoord van de Duitse minister van Defensie, Boris Pistorius, op de vraag hoe Duitsland Israël in deze gevaarvolle situatie militair zou kunnen bijspringen? Zo’n inzet is volledig onvoorstelbaar, klonk het bijna onbeschaamd. En dat voor een minister, aldus de chef-redacteur van de Jüdische Allgemeine, die doorgaans het aangaan van risico’s bepaald niet schuwt. Vandaar ook Engels harde conclusie: “Wanneer, als niet nu? De beloftes van het verleden – blijkbaar goedkope retoriek.”
En minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock dan? Die put zich louter uit in vermaningen aan Israëls adres. Onder het volstrekt ongepaste motto van “de-escalatie”. Het zal wel voor immer een geheim van Baerbocks ambtenaren blijven in welke mate Israël eraan heeft bijgedragen om sinds 8 oktober, een dag na de grootste massamoord op Joden na de Shoa, onder permanent vuur van Libanon, Jemen en Iran te komen liggen, noteert de chef-redacteur welhaast satirisch.
Typerend genoeg, zo vervolgt Engel, is de Duitse coalitieregering zelfs tien maanden na de slachtingen van Hamas en de aanhoudende massieve stijging van antisemitische voorvallen in Duitsland het nog altijd niet eens geworden over een bondsdagresolutie tegen Jodenhaat.
Voor Philipp Peyman Engel lijdt het geen twijfel: Duitsland moet in deze bijzondere situatie Israël ook militair bijstaan. Te beginnen met het vrijgeven van alle aanvragen van wapenexporten door de Duitse veiligheidsheidraad.
Resteert de cruciale vraag: hoe gaat de Duitse politiek op het principiële en praktische hulpverzoek van Israël reageren. Dé lakmoesttest immers voor de veelvuldig bezworen rotsvaste staatsgarantie van Duitse zijde voor het (voort)bestaan van de Joodse staat Israël.
Reactie plaatsen
Reacties