Joden behoren op de campus, hogescholen alsook in de samenleving als een normaal bestanddeel te worden begrepen. Daartoe zijn onderwijsposten nodig, waar op basis van onderzoek Joods en Israëlisch heden alsmede vraagstukken over Jodenhaat worden gedoceerd en lacunes in kennis opgevuld. Met deze aanbeveling sluit het uitgebreide persbericht van 19 juli 2024 van het Netwerk van Joodse docenten aan hogescholen in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
De directe aanleiding van het communiqué is een anonieme peiling onder de leden van het netwerk naar hun werk- en leefervaringen sinds de pogrom van Hamas van 7 oktober 2023. De enquête legde een verontrustende situatie van bedreigingen en intimidaties bloot. Rond de helft van het aantal leden van het netwerk participeerde in het onderzoek. Zo’n 40 procent gaf aan vanwege de Joodse identiteit bedreigd of lastig gevallen te zijn.
Het persbericht zet de belangrijkste uitkomsten van de peiling qua beleving van bedreiging op een rij:
*intimidatie online en cybertreiterijen: 40,9 procent meldt dat ze via de e-mail of sociale media lastig gevallen zijn.
*verbale intimidatie: 63,6 procent geeft aan dat ze in de academische omgeving verbaal zijn aangevallen.
*fysieke bedreigingen respectievelijk materiële schade heeft rond 14 procent beleefd.
*Pogingen tot uitsluiting: meerdere respondenten melden pogingen om hen uit te sluiten van universitaire bijeenkomsten of van projecten.
Sommigen van de geïnterviewden schilderden gedetailleerd de hetze, boycotoproepen, verbale vijandigheden, het vandalisme en de bezettingen, pogingen tot diskwalificering in de universitaire werkomgeving, waarmee zij zijn geconfronteerd. En niet te vergeten, de projectie van Israëlhaat op Joden in Duitsland.
Dit ware academische schrikbeeld roept automatisch de prangende vraag op: welke veiligheidsmaatregelen troffen de hogescholen voor hun Joodse leden? Ook daar geeft het netwerk in zijn persbericht uitsluitsel over. uit de peiling blijkt dat rond 14 procent momenteel een beroep doet op persoonlijke bescherming of andere speciale beschermingsmaatregelen. 13 procent is op grond van vijandigheden overgegaan op online-colleges. Rond 40 procent eist veiligheidsworkshops en scholingen. Elke derde van de respondenten bepleit een verhoogde politiepresentie op de campus en elke vierde wenst toegangscontrole bij universiteitsgebouwen. Bijna 76 procent is van mening dat hun hogeschool geen duidelijk veiligheidsconcept heeft opgesteld en naar de medewerkers heeft gecommuniceerd. Slechts bij 7,4 is dat wel het geval.
Deze deprimerende, ja schokkende cijfers vervullen het netwerk van Joodse docenten met grote zorg. “De peiling onderstreept de noodzaak van een versterkte sensibilisering voor antisemitisme aan hogescholen en de noodzaak van preventieve maatregelen”, aldus het persbericht. “Die moeten heldere richtlijnen en scholingsprogramma’s voor de bestrijding van alle vormen van antisemitisme implementeren en garanderen, zodat belanghebbenden ondersteuning en bescherming ontvangen.”
In het tweede deel van het persbericht gaat het netwerk in detail in op de persoonlijke ondervindingen van een aantal deelnemers aan de enquête. Dat levert schokkende scènes op. Bijvoorbeeld het voorval dat naam en foto van een docent in omloop werden gebracht met de aanduiding “zionist”. Gevolg is dat deze docent alleen nog onder persoonlijke bewaking op de hogeschool kan werken en ook online college geeft. Een ander vertelt: “Ik werd bij een gastcollege op de universiteit verbaal aangevallen en belasterd.” Een derde hoorde dat “men mij dertig jaar geleden al had moeten vergassen”. Vreselijk is ook het tafereel dat een docente tijdens een avondetentje met collega’s meemaakte. Een kaars op tafel ging flakkeren en walmen. Er steeg wat rook op. De docente doofde de kaars en stak haar vervolgens weer aan. “Jullie hebben, niet waar, wel weet van rook”, merkte een collega op.
Een docente beschrijft wat zij ondervond bij de bezetting van haar instituut door pro-Palestijnse activisten: “Toen ik de nooduitgang vrij had gemaakt, werd ik verbaal en fysiek aangevallen.” En passant mocht een Joodse docente zich niet uiten tijdens een workshop over het Midden-Oostenconflict. Zij zou de situatie immers alleen eenzijdig waarnemen… Wat wil je met studenten om je heen die Hamas “een bevrijdingsbeweging” noemen. Ronduit schofferend was de behandeling van een docent Jodendom na 7 oktober. Studenten bleven gewoon weg van zijn colleges of zaten die formeel uit. “Alsof je tegen een muur stond te praten”, blikt hij terug.
Even schrijnend is de ervaring van een andere Joodse docent: “Juist het zwijgen van collega’s, waarmee je jarenlang schijnbaar vriendschappelijke banden had en waarmee je voorheen talrijke open gesprekken over de relaties met Joden en Jodendom voerde, neem ik als verraad waar.”
Eén Joodse docent gaf lik op stuk aan haar antisemitische belagers: “Ik heb met aangifte gedreigd. Ze hebben vermoed dat ik niet door de knieën zou gaan. Dat heeft de situatie ontscherpt.”
Welke absurde situaties Joodse docenten overkwamen, illustreert dit voorval: “Op een vrijdag telefoneerde ik en zei tot slot: “Shabbat Shalom.” Een collega ging daarop in: “Shalom is Hebreeuws, en Hebreeuws is Israël, en Israël is genocide.”
De enquête van het netwerk van Joodse docenten aan hogescholen in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland is één grote wekroep academisch én maatschappelijk eindelijk krachtig stelling te nemen tegen steeds driestere Jodenhaat. “Ik maak me voortdurend zorgen dat antisemitisme openlijk, niet alleen verbaal, kan uitbreken”, vreest een Joodse docente, die het “zeer belastend” vindt dat haar collega’s het antisemitismeprobleem gewoon negeren. “Ik voel me compleet in de steek gelaten.”
Zou dat ook het geval zijn met Joodse docenten en studenten in Nederland? Waar blijft een Nederlandse pendant van deze Duitstalige enquête? Is die soms in voorbereiding? Of hebben we die gemist?!
Reactie plaatsen
Reacties