“De spoken van het verleden halen de Joodse staat in. Hoewel de Joodse staat allang een technologie-grootmacht is en zich van de kibboets-folklore heeft geëmancipeerd, vecht hij weer voor zijn bestaan”, schrijft NZZ-chefredacteur Eric Gujer in een hoofdcommentaar (28 juni 2024). “Niet meer tegen staten, maar tegen de nieuwe gesels van het Midden-Oosten: het sjiitische en soennitische islamisme.”
Gujer verheelt ook niet te voorzeggen wat het gevolg zou zijn van een val van “het bolwerk Israël”. In zo’n rampscenario “bereiken de islamisten hun belangrijkste tussenetappe in hun honderdjarige oorlog tegen het Westen. Ze triomferen dan spoedig ook in Berlijn of Parijs. Met Egypte, Jordanië, zelfs met Saoedi-Arabië heeft Israël een co-existentie gevonden. Maar met islam-fascisten is er geen vrede.”
De chef-redacteur is in zijn betoog allesbehalve mild voor het Europese Midden-Oostenbeleid. “De Europeanen kunnen niet eens de Balkanoorlogen zonder Amerikaanse hulp beëindigen. Nu overbieden zij zich zoals laatst de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Baerbock met eisen wat Israël moet doen om het bloedvergieten te stoppen. De Europeanen hebben het voordeel dat hun bestaan niet gevaar loopt, wanneer hun adviezen verkeerd blijken te zijn.” Had de Joodse staat dat ooit wel gedaan, dan zou die reeds lang zijn ondergegaan, vervolgt Gujer. “Het conflict tussen Israëli en Palestijnen is het maximum wat de regio aan uitzichtloosheid te bieden heeft.”
Sinwar, leider van Hamas, kenschetst Gujer als “een fanatieke beroepsrevolutionair”, de evenknie van een Roberpierre of Pol Pot. “Hij houdt de vele dode burgers voor een onvermijdelijk bijverschijnsel van een strijd.” Een zweem van de “Führerbunker” inclusief fantasieën over de eindoverwinning. Nu alleen de islamistische, niet de fascistische variant. “Bij fanatici versmelten de uitersten.”
Ook de Amerikaanse president Biden vindt geen uitweg uit “het Levantijnse labyrint”, aldus de NZZ. Daarenboven zouden de VS zich veel liever op Azië (Xi’s Chinese droom!) willen concentreren. Maar Biden kan ondanks geraas in het kamp van de Democraten Israël niet laten vallen. De reden? “De Joodse staat is een betrouwbare bondgenoot in de regio”, benadrukt Gujer. “Die te verliezen, zou het grootst mogelijke ongeluk zijn in het Midden-Oostenbeleid van de Amerikanen. Dat is geen hypothetisch scenario meer, want Israël wordt existentieel bedreigd. In de Gazastrook en in Zuid-Libanon heeft het slechts de keus tussen slechte en zeer slechte opties. Bovendien laten de conflicten diepe sporen na in de economie.”
Reactie plaatsen
Reacties