“Het was een donker, moeilijk, ontnuchterend en een gevaarlijk jaar voor Joden in Duitsland.” In de rubriek “Fremde Federn” van de Frankfurter Allgemeine (13 december 2024) blikt Benjamin Graumann, voorzitter van de Joodse gemeenschap in Frankfurt, terug op het jaar 2024.
Graumann geeft tekenend genoeg meteen aan dat zijn gemeente niet lang hoeft na te denken over hoe haar oordeel over dit jaar uitvalt. Het zou hem evenmin moeite kosten om een uitvoerig “Jaaroverzicht van antisemitisme in 2024” van alle incidenten van Jodenhaat samen te stellen. “Echter, ook een compilatie van de “highlights” -of beter gezegd de dieptepunten- van Jodenhaat is al uiterst moeilijk, want er waren zoveel tegenslagen en lage klappen, dat je nauwelijks kan besluiten welke voorvallen in een terugblik dienen te worden opgenomen.”
De voorzitter somt een aantal van die dieptepunten op: de aanslag op de synagoge van Oldenburg, de poging tot een aanslag op het Israëlische consulaat in München, de vreselijke fysieke mishandeling van een Joodse student in Berlijn in februari. En natuurlijk ook de talloze “pro-Palestijnse” demonstraties. Ware uitbarstingen van onverholen haat tegen Israël en de Joden.
Bij dit laatste plaatst Graumann de terechte, treurige kanttekening dat de politiek nog altijd “verbazingwekkend passief” toekijkt bij “de daar geuite oproepen tot vernietiging”. De Duitse politiek zou in zijn optiek deze “moordfantasieën” strafbaar moeten stellen.
Overigens duiken in Graumanns persoonlijke “Schreckensbilanz” van het jaar 2024 heel andere gebeurtenissen op. Bijvoorbeeld de ontelbare scheldpartijen en bedreigingen in de sociale media, de massale pesterijen op schoolpleinen en sportvelden van Joden, de markeringen van Joodse instellingen, de antisemitische graffiti op straat en het pijnlijke, kwetsende zwijgen van veel te veel mensen over dat alles.
Of neem de ‘protestkampementen’ op de universiteiten, zo gaat Benjamin Graumann verder. “Die hebben onder Joodse studenten tot zo’n gevoel van onveiligheid geleid dat velen van hen hun Joodse identiteit verbergen. Bijeenkomsten met en over Joden vinden aan Duitse universiteiten vaak slechts nog onder politiebescherming plaats.” Wat een aanklacht niet alleen tegen universitaire bestuurders!
En passant wordt dit alles schijnbaar met schouderophalen ter kennis genomen, constateert de voorzitter van Joods Frankfurt. Een attitude die gevoed wordt door ontstellende voorvallen als de recente annulering van de lezing van de Israëlische historicus Benny Morris aan de Universiteit Leipzig. Zo lever je jezelf definitief uit aan radicalen en ophitsers, stelt Graumann.
Om nog maar niet te spreken van het aanblijven van de presidente van de Technische Universiteit Berlijn ondanks haar antisemitische berichten via sociale media. Graumann: “Het toont duidelijk aan hoezeer het gevaar voor Joden aan Duitse hogescholen verdrongen en genegeerd wordt.”
Voor de gastschrijver van de Frankfurter Allgemeine zijn er twee absolute dieptepunten in 2024: het stembussucces van de AFD bij de deelstaatverkiezingen in het oosten van Duitsland en het schandaal rond de vice-voorzitter van het Duitse parlement, Aydan Özoguz (SPD). De AFD was, is en blijft voor “ons Joden en onze democratie een gevaar”, onderstreept Graumann. En ja, een vice-voorzitter van de Bondsdag die openlijk via de sociale media zionisme gelijkstelt aan moord en vernietiging…
Over de kwestie-Özoguz merkt Graumann vlijmscherp op: “De omgang met dit ongekende schandaal en juist ook het beschamende zwijgen van de gehele regering tonen toch exemplarisch aan dat er helaas niet veel geleerd is. De realisatie immers van de zionistische idee, de oprichting van een Joodse staat, betekent voor ons Joden vooral één ding: wanneer Joden hier (of zoals in november in Amsterdam) weer vrijgegeven worden voor de jacht, er dan één enkele staat is, die ons veiligheid biedt en ons beschermt. Wie dat niet begrijpt, die is niet meer te helpen. Wanneer de hoogste vertegenwoordigers olie op het vuur van de Jodenhaat gieten, wordt het brandgevaarlijk.”
De voorzitter van de Joodse gemeente in Frankfurt rondt af met de schrijnende bevinding dat alle antisemitische voorvallen aantonen dat de noodtoestand inmiddels de normale situatie voorstelt. “Sedert meer dan 14 maanden worden wij onder een gigantische lawine van haat bedolven, die onze wereld veel donkerder heeft gemaakt.”
Daarom verblijdt Graumann zich des te meer over de aanstaande viering van Chanoeka, het Joodse lichtjesfeest. “Chanoeka is het feest van warmte en licht. Het licht van Chanoeka moet ons eraan herinneren dat ook in donkere tijden hoop op een betere toekomst bestaat.”
Chanoeka is, zo vult Graumann aan, ook het feest van wonderen. Hij past dat concreet toe op zijn wellicht “onrealistische wensen” voor 2025. Welke wensen? Een samenleving die luider en moediger strijdt tegen de onverschilligheid en haat en “voor onze vrijheid”. Een maatschappij ook die zich openlijk collectief keert tegen antisemitische gebeurtenissen en die “de volgende demonstratie tegen Jodenhaat niet door ons, maar vanuit haar midden organiseert”. Irreëel? Voor een antwoord citeert Graumann Israëls grote staatsman David Ben-Gurion: “Wie niet aan wonderen gelooft, die is geen realist.”
Bron: “Lichterfest in einem dunklen Jahr”, gastbijdrage van Benjamin Graumann, voorzitter van de Joodse gemeente in Frankfurt am Main, aan de Frankfurter Allgemeine Zeitung van 13 december 2024.
Reactie plaatsen
Reacties