“Qatar misleidde Israël opzettelijk over attitude Hamas”

“Ik heb de indruk dat Qatar de onderhandelingen ter bevrijding van de gegijzelden blokkeert in plaats van ze te bevorderen.” Die uitspraak doet de gereputeerde Israëlische journalist en analist Seth J. Frantzman (Jerusalem Post) in een vraaggesprek met het Duitse weekblad Jungle World.

De auteur van het pas verschenen boek “The October 7 War” heeft meer saillante opmerkingen in petto. Zo zegt hij dat Qatar en Hamas bondgenoten zijn en Qatar er belang bij heeft dat de Palestijnse terreurorganisatie aan de macht blijft in Gaza. Vervolgens lanceert hij geen geringe beschuldiging respectievelijk aanklacht aan het adres van de machthebbers in Doha: “Vermoedelijk waren het de Qatari die Israël voor de 7^e oktober 2023 signaleerden dat er geen gevaar uitging van Hamas, omdat die afgeschrikt zou zijn. Ik geloof dat het regime in Doha Israël opzettelijk misleidde.”

Over de overrompeling van de Israëlische burgerbevolking door Hamas tekent Frantzman aan: “In de Israëlische onafhankelijkheidsoorlog van 1948 gelukte het de pas gestichte en veel zwakkere Israëlische staat beter het leven van burgers te verdedigen dan op 7 oktober 2023.”

Redacteur Marc Neugröschel vraagt dan zijn Israëlische collega: Wat betekent dat voor het vertrouwen in de Israëlische veiligheidsorganen? Frantzman repliceert dat dit vertrouwen meer geleden heeft in de hogere commandostructuren van de Israëlische strijdkrachten dan in de soldaten. Hij legt dat ook gelijk uit: “In Israël bestaat dienstplicht. Wanneer Israëli’s aan het leger denken, dan denken zij vooral aan hun eigen kinderen, vrienden en familieleden die daar dienen. In mijn boek voer ik talrijke voorbeelden op van de dappere, onbaatzuchtige inzet van veel soldaten en burgers, die hun levens riskeerden om de slachtoffers van de Hamas-aanval te hulp te snellen. Het vertrouwen in de soldaten is groter dan het vertrouwen in het systeem.”

Frantzman, kenner van de moderne wapentechologie en auteur van het boek “Drone Wars”, waarschuwt voor de discrepantie tussen de intensiteit van de Iraanse aanvallen op de Joodse staat (april en oktober 2024) en de relatief geringe schade. Dat kan ertoe leiden “dat feitelijke bedreigingen niet serieus genoeg worden genomen en men die militair niet vastberaden genoeg het hoofd biedt”.

De machteloosheid van de blauwhelmen van de VN (Unifil) verklaart Frantzman uit het eenvoudige gegeven dat de VN-soldaten geen mandaat hebben zelf actief op te treden. Hun taak bestaat uit de ondersteuning van de Libanese strijdkrachten bij de handhaving van het geweldsmonopolie van de Libanese staat. Welnu, om die essentiële taak adequaat uit te voeren dient het Libanese leger op te treden tegen Hezbollah en haar gigantische wapenarsenaal. “Dat doen de Libanese strijdkrachten echter niet. Derhalve kunnen ook de blauwhelmen niets ondernemen.”