De realiteit van de Joodse staat? Dat is “de realiteit van een buitengewoon pluraal en strijdbaar democratisch land”, luidt het antwoord van Volker Beck, president van de Duits-Israëlische Vereniging. Evengoed “de realiteit van 76 jaar oorlog van de buren tegen dit land”, voegt hij eraan toe.
Beck is een gelouterd Duits politicus. Meer dan twintig jaar maakte hij deel uit van de fractie van Bündnis90/Die Grünen in het Duitse parlement, de Bondsdag. Zijn onvermoeibare inzet voor financiële compensatie van slachtoffers van de Shoah of andere slachtoffers van het nationaalsocialisme leverde hem scheldwoorden op als “Jodenknecht”, om maar te zwijgen van een per post opgestuurde pistoolkogel.
In een uitvoerig interview met Rechts.Geschehen, een uitgave van het documentatiecentrum voor rechts-extremisme van de deelstaat Baden-Württemberg, vertelt Volker Beck dat de discussie over antisemitisme hem alert heeft gemaakt hoe er over Israël in Duitsland wordt gesproken. “Want als het thema Israël in Duitsland wordt opgeroepen, wordt er meer over onszelf en onze identiteiten gehandeld, gaat het over onze verhouding tot onze geschiedenis en de verdringing van onze familiegeschiedenissen dan over Israël en de verhoudingen in het Nabije Oosten.”
Na de pogrom van Hamas op 7 oktober 2023 is Jodenhaat ook in zijn land “dramatisch zichtbaarder” geworden, observeert Beck. “Maar het was nooit weg, altijd aanwezig. Geen plaats voor antisemitisme is een grove leugen. Ik zou met minder ruimte ervoor al erg tevreden zijn. Het verbaast me telkens weer, dat anderen zo verbaasd zijn, wanneer het antisemitisme zich openlijk manifesteert.”
Voor de voorzitter van de Duits-Israëlische Vereniging is grondig lesmateriaal voor het gehele Duitse onderwijs over Jodenhaat een zaak van urgentie. Maar niet alleen leerlingen, evengoed hun leerkrachten, ja de hele Duitse ambtenarij, inclusief het politie- en justitie-apparaat hebben degelijke scholing in het maatschappelijke gevaar van antisemitisme dringend nodig, stelt Beck. “Men mag het niet aan het toeval overlaten, wat de mensen over Jodendom, antisemitisme, zionisme, Israël en het Midden-Oostenconflict weten.”
In de Duitse leerstof voor scholieren is het hedendaagse Jodendom meestal “eine Leerstelle”, constateert Beck. Een leegte… En de Shoah komt in de schoolboeken doorgaans wel ergens aan de orde, soms meer en minder goed. “Over de geschiedenis van het zionisme, de identiteit van Israël als Joodse en democratische staat, het verloop van het Midden-Oostenconflict vind je in de schoolboeken niets tot nauwelijks iets.”
Scherpe woorden wijdt Volker Beck aan het kennisniveau van de Duitse leerkrachten. Dikwijls vermijden zij maar liever de thema’s Joden, het Midden-Oosten en de Joodse staat, zo hoort hij. En dat terwijl het juist de huidige haat tegen Israël is die het vuur van het antisemitisme hoog doet oplaaien in Duitsland. Leerlingen die via de “TikTok-universiteit” veelal een volledig eenzijdig, verkeerd beeld hebben, “maar leraressen en leraren die vaak zelfs geen enkel beeld hebben” en zo overdonderd worden.
Reflectie en kennisoverdracht zijn hier geboden om leerlingen te kunnen corrigeren! Met een crisistop red je het niet. Evenmin met het zoveelste papieren actieplan. “Voor de bestrijding van antisemitisme is er meer volharding, uithoudingsvermogen noodzakelijk. Het is een maatschappelijke marathonloop. Wij spreken wel even over de deconstructie van een cultuurprogramma van tweeduizend jaar.”
Qua cultuurbeleid mist Berlijn een duidelijke strategie tegen antisemitisme, oordeelt Volker Beck. “Ik kan deze strategie niet herkennen, hoewel het probleem meteen in het oog springt, daar hoef je helemaal geen bril voor te dragen zoals ik.”
Reactie plaatsen
Reacties