Al tijdens een conferentie in september 2021 ontvouwde Hamas haar frontale aanvalsplan op Israël. Een combinatie van massamoord en massaroof, inclusief twintig aanbevelingen voor de naoorlogse situatie, na vernietiging van de Joodse staat. “Echter, niet Israël, noch de westerse landen geloofden werkelijk dat Hamas, die sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw de verwoesting van Israël preekte, dit ook concreet plande”, constateert historicus, publicist en vooral expert voor het Midden-Oosten dr. Daniel Rickenbacher.
In de Neue Zürcher Zeitung (26 maart 2025) gaat onderzoeker Rickenbacher grondig in op de voorgeschiedenis van het weerzinwekkende bloedbad dat de Palestijnse terreurorganisatie Hamas op 7 oktober 2023 op Israëlisch territoir aanrichtte. De kop boven zijn bijdrage spreekt voor zich: “Sinds jaren plant Hamas de vernietiging van Israël met wetenschappelijke precisie – maar de westerse landen wilden het lang niet geloven”.
Rickenbacher zet in met de enscenering door Hamas van de overdracht van Israëlische gijzelaars of hun dode lichamen met “gigantische volksfeesten”. De intentie was om te tonen dat de macht van Hamas niet louter op militair geweld berustte, maar een gemeenschappelijke zaak was, samen met de bevolking van de Gazastrook.
De analist ziet dat terug bij de opzet van de pogrom van 7 oktober. Na de eerste terreurgolf van Hamas volgde een tweede, waaraan naast diverse terreurorganisaties ook duizenden burgers deelnamen. “Zij plunderden in de grensplaatsen, moordden, verkrachtten en ontvoerden Israëlische burgers.” Als bewijs voert Rickenbacher de beelden aan van de familie Bibas. Die tonen dit aanvalspatroon duidelijk aan. “Ook Shiri Bibas-Silberman en haar beide kinderen werden in de tweede golf door gewapende burgers ontvoerd, die hen later op gruwelijke wijze vermoordden.”
De historicus/publicist beklemtoont dat de 7e oktober niet alleen een massamoord behelsde, maar ook een massaroof. Een deel van Gazanen stal letterlijk alles wat los en vast zat van de overrompelde Israëlische buren in de grensstrook. Auto’s, speelgoed… “De vrouwelijke gijzelaars werden, zoals reeds bij de Islamitische Staat, in slavernij gebracht en in woonhuizen ‘vastgehouden’. Maar voor de toekomst wenkte een nog veel grotere buit.”
Telkens weer verkondigde Hamas zijn primaire doelstelling: de vernietiging van Israël. In documenten, redevoeringen. Bepaald geen pure retoriek, onderstreept Rickenbacher. Die islamistische vernietigingsdrang berustte op concrete plannen, luidt de bevinding van zijn historische recherchewerk. Al in het jaar 2014 richtte Hamas een comité op voor de planning van een nieuwe orde na de vernietiging van de Joodse staat. Dat comité droeg de onheilspellende naam: “Bureau van de laatste Belofte” (in het Arabisch “Haiat Waad al-Akhira). De academicus Issam M. A. Adwan zwaaide er de scepter. Op diens universitaire website (Al-Quads Open University) ontdekte Rickenbacher dat het “Bureau van de laatste Belofte” in 2017 een conferentie belegde over het einde van Israël. In hetzelfde jaar richtte Adwans “bureau” een propagandacentrum op, gevestigd in Turkije.
Vier jaar later, in 2021, presenteerde “de naoorlogse autoriteit” haar plannen voor de tijd na de verwoesting van Israël op een open conferentie, gefinancierd door Hamas. De bijeenkomst werd geleid door de Gazaanse minister voor Energie, Kanaan Obeid, die ook een openingsspeech hield. Hij dateerde het begin van de voorbereiding op een finale afrekening met de Joodse staat op het jaar 2005, de terugtrekking van Israël uit de Gazastrook. “De bevrijding van de Gazastrook van de bezetting in het jaar 2005 was een ervaring van bevrijding. Wij hebben daaruit een les getrokken – in het bijzonder toen de hulpbronnen van de (Israëlische) nederzettigen verloren gingen.”
Commentaar van Rickenbacher: “Men plande dus de overname van Israël minutieus om veilig te stellen dat de Israëlische goederen dit keer ten dienste van de nieuwe islamistische staat Palestina gesteld konden worden. Daarvoor legde men inventarislijsten aan van Israëlische woningen en instellingen, waaronder vormingscentra, scholen, tankstations, energiecentrales en afvoersystemen, zoals Obeid in zijn rede verklaarde. Hamas bereidde derhalve een georganiseerde roof op Joods eigendom voor, zoals men die sinds de Holocaust niet meer gezien had.”
En passant presenteerde de conferentie twintig aanbevelingen voor de regeling van de naoorlogse ordening. Die liepen van de buitenlandse politiek via het economisch beleid naar de omgang met de Joodse bevolking. Tijdens een overgangsperiode zou een “Raad ter bevrijding van Palestina” de nieuwe staat leiden, tot de verkiezing van een nieuwe regering met president. Na de vernietiging van Israël zouden in een onafhankelijkheidsverklaring de drie elementen van de Palestijnse identiteit worden benadrukt: Arabisch, islamitisch en regionaal. De nieuwe Palestijnse staat zou de soevereniteit over het gehele gebied van Israël, van het westelijk Jordaanland en Gaza uitoefenen.
Rickenbacher stelt vervolgens de kardinale vraag: echter, wat zou er met de Joodse bevolking in deze Palestijnse plannen gebeuren? Het kernachtige antwoord luidt: zij zou grotendeels verdreven, onderworpen of gedood worden. Voor Hamas gelden immers alle Israëlische Joden als “kolonisten”.
Saillant detail in de plannen van Hamas was de verhindering van een braindrain na het gewelddadige einde van de Joodse staat. Joodse expertise op medisch, technologisch en militair gebied diende “voor een bepaalde tijd geconsolideerd” te worden ofwel een gedwongen Joodse “Arbeitseinsatz” bij de opbouw van de nieuwe islamistische orde.
En passant was de internationale gemeenschap de taak toebedacht om de nakomelingen van in 1948 gevluchte Palestijnen te helpen bij de vestiging in het land. “Joden, die ondanks alles in het land wensten te blijven en zich aan de nieuwe orde te onderwerpen”, zo schrijft Rickenbacher, “moesten als gediscrimineerde minderheid, de zogeheten dhimmi’s, een hoofdelijke belasting betalen.”
De onderzoeker wijst op nog een saillant detail: de architect van de 7e oktober, Yahya Sinwar, trad op als beschermheer van de conferentie. Hij kon weliswaar zelf niet persoonlijk aanwezig zijn, maar liet wel zijn begroetingswoorden aan de deelnemers voorlezen: “Wij ondersteunen deze conferentie omdat zij overeenstemt met onze inschatting dat de overwinning nabij is. De volledige bevrijding van Palestina van zee tot aan de rivier is het hartstuk van de strategische visie van Hamas.” Achteraf bekeken leest dit als een aankondiging van de 7e oktober, analyseert Rickenbacher.
De aanwezigheid van diverse hoge functionarissen van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad op de conferentie van september 2021illustreert dat het bij de gepresenteerde plannen niet slechts om een academische exercitie ging, maar om een echte visie, duidt Rickenbacher.
Ook het tijdstip van de conferentie was geen toeval, meent hij. Tijdens een korte oorlog had Hamas in mei 2021 voor het eerst raketten op Jeruzalem afgevuurd. Het kwam tot onlusten onder de Arabische Israëli’s in Israëlische steden. “Terwijl Israël geloofde dat de scherpe militaire reactie Hamas afgeschrikt had, was juist het tegendeel het geval. Hamas raakte ervan overtuigd dat einde van Israël kort voor de deur stond.”
Yahya Sinwar, leider van Hamas sedert 2017, borduurde op dit Palestijnse wensdenken voort. Hij stimuleerde allerlei invasiescenario’s voor de beslissende aanval op Israël. Daaruit vloeide ook het plan van “De muren van Jericho” voort. Sinds 2022 wisten de Israëlische inlichtingendiensten daar reeds van. Het werd op 7 oktober 2023 uitgevoerd.
De indicaties waren dus meer dan duidelijk, registreert Rickenbacher. “Veel redevoeringen tijdens de conferentie verschenen korte tijd later op YouTube. Ook de Arabische pers berichtte er uitvoerig over. Het Middle East Research Institute vertaalde het verslag van de conferentie in het Engels. Echter, niet Israël, noch de westerse landen geloofden werkelijk dat Hamas, die sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw de verwoesting van Israël preekte, dit ook concreet plande.”
De kenner van de regio komt in zijn informatieve achtergrondartikel tot een heldere afsluiting: “De naoorlogse plannen van Hamas onderstrepen dat het Hamas-regime niet alleen op zichzelf steunde, maar ook op de ondersteuning en deelname van de brede bevolking. De laatste kon verwachten van de moord op Israëli’s en hun verdrijving te profiteren, zoals ze het na 7 oktober daadwerkelijk ook voor korte tijd deed. Voor dit doel had Hamas omvattende informatie over Israëlisch eigendom verzameld. Anders gezegd: Hamas veranderde Gaza in een reusachtige roofgemeenschap.”
Rickenbacher refereert hierbij aan de Duitse historicus Götz Aly die deze vorm van samenleving, zoals die ook in nationaalsocialistisch Duitsland existeerde, als “sociale volksstaat” bestempelde. Dat moest onvermijdelijk op “een daad van massageweld” uitlopen. “Ook burgerlijke instanties zoals universiteiten waren bij de planning van het volkerenmoordproject betrokken”, tekent Rickenbacher aan. “Het ontstaan van de volksstaat in Gaza, die burgerlijke en militaire structuren omvatte, zou nauwelijks verklaarbaar zijn zonder de massieve internationale hulp, die sinds de Hamas-Putsch van 2007 zonder effectieve controle de Gazastrook binnenstroomde.” Waarvan akte!
Bron: bijdrage dr. Daniel Rickenbacher aan de Neue Zürcher Zeitung (26 maart 2025) onder de titel “Seit Jahren plant die Hamas die Vernichtung Israels mit wissenschaftlicher Präzision – aber die westlichen Länder wollten es lange nicht glauben”.
Reactie plaatsen
Reacties