Geesteswetenschappers, die zich als fundamentalistische religieuzen gedragen? “Intellectueel onderaards”, oordeelt de bekende Duitse etnologe/islamexpert prof. dr. Susanne Schröter, op de vraag van de Duitse krant Die Welt. De hoogleraar spreekt van “een tweede politieke ruimte” met lucratieve banen in de media, ngo’s en cultuur. En dat moet de nieuwe “elite” zijn…
Schröters publieke waarschuwingen voor islamisme, het wokisme van links en ongebreidelde migratie hebben voor haar een hoge prijs: op bijeenkomsten staat ook zij onder politiebescherming. Desondanks blijft zij ijveren voor “een burgerlijke politiek”, voor het behoud van de democratische rechtsstaat.
De laatste ziet zich in Europa voor twee problemen geplaatst: islamisme en parallelsamenlevingen enerzijds en groeiende extremistische bewegingen en partijen anderzijds. “Beide problemen gaan hand in hand”, analyseert Schröter. Een “burgerlijke politiek” ofwel een liberaal-conservatief beleid dient het uiteenvallen van de maatschappij te verhinderen, waarbij “de radicale randen” de koers gaan aangeven.
Schröter laat geen spaan heel van het Duitse migratiebeleid sinds 2015, het jaar van de vluchtelingencrisis onder bondskanselier Merkel. Het valse toverwoord daarbij is “respect”. Als haar land op deze weg doorgaat, wordt het binnen tien jaar met dezelfde problemen geplaagd als Frankrijk. Maatschappelijke segregatie, toenemend islamistisch geweld. Er dient dus door de Duitse overheid te worden opgetreden, ook al zullen dat impopulaire maatregelen zijn als het verbieden van verenigingen, het uitwijzen van delinquenten. Niets minder dan het terugwinnen van de controle op de migratie is in het geding, poneert Schröter.
“Natuurlijk zijn veel migranten overtuigde democraten”, benadrukt ze. “Maar er zijn er ook die niet vanwege, maar ondanks de westerse vrijheid komen en deze afwijzen. Dat wordt tot in de gelederen van de CDU ontkend. Dat Duitsland voor migranten de eerste keuze is, ligt hoofdzakelijk aan ons sociale systeem en gegarandeerde overboekingen. Je kunt slechts zoveel vluchtelingen opnemen, die je integreren kunt. Inclusief nakomende familieleden zijn dat er een half miljoen per jaar, dat is veel te veel. De andere Europese landen zien het allang heel helder, maar wij niet, dat je eigen middelen beperkt zijn. Duitsland maakt zich daarmee belachelijk.”
Inhumaan, zo noemt Schröter, het huidige Duitse migratiebeleid. Mensenhandelaren domineren de vreselijke scène in samenwerking met milities en warlords. Slechts de sterksten slagen erin naar Europa te komen. Tegelijkertijd worden de regels permanent met de voeten getreden. Het merendeel van de migranten komt uit veilige oorsprongslanden. Zij dienen dus terug te moeten keren, maar dat gebeurt niet. “Wie in Duitsland arriveert, blijft bijna altijd, zelfs bij afwijzing van asielaanvragen.” En passant worden de zorgen, angsten van de Duitse bevolking niet serieus genomen door de politiek. Over inhumaan gesproken!
Hoog tijd voor een politieke ommekeer qua migratiebeleid bij onze oosterburen, vindt de hoogleraar. Dat vergt een lange adem, erkent ze. En bovenal politiek inzicht én resoluut handelen. Daarop blijven Schröter en haar medestrijders onvermoeibaar aandringen. Onder het motto van “de grenzen van de redelijkheid”. Dat is evenzeer een kenmerk van beschaving. In de woorden van Schröter: “Deze limieten hebben we. Geen mens leeft zonder grenzen.”
Bron: “Massenhafte, irreguläre Migration seit 2015 hat die deutsche Gesellschaft destabilisiert”, Die Welt, 18 juli 2024, Andrea Seibel.
Reactie plaatsen
Reacties